‘’Ey dost ümit kesenlerden olma ne olur...’’
Geriye dönüşü olmayan hatalar yüzünden çaresizleşir ve peşimizden deli danalar gibi koşturan eli bıçaklı telaşenin fail-i meçhul kurbanı oluruz...
İşte o saatten sonra dünya gözümüzün önünde bir bit sırtı kadar daralır ve Kendimizi sonuca teslim etmekten başka çaremizin olmadığını düşünürüz...
Kendim ettim, kendim buldum düşüncesinin ezikliğiyle nefsimizin teslim bayrağına ah keşkeleri sığdırarak, hayattan elimizi eteğimizi çekiveririz...
Dostlar Olur'da böyle bir hal durumuna düşersek şu sözü aklımızdan çıkarmayalım, '' Allah'tan Ümit kesilmez ''
Rabbım kimsenin umudunu kesmesin,
O ona inanan ve itaat edenleri vesveseler içinden muhakkak kurtarır ve inancımızı imanımızı misliyle arttırır ve karanlıktan aydınlığa çıkarır…
Bayramın huzurunu yüreğinde hisseden dostlarım,
Sözlerimi nasihat gibi değil de yaşanmışlık gibi gör ve ne olur asla ümit kesenlerden olma...
Aşağıdaki Hikayeyi okursanız çok sevinirim...
İki Kurbağanın Hikayesi…
Bir gün iki kurbağa, bir süt güğümünün içine düşmüşler...
Kurtulmak için sıçramışlar, atlamışlar ama nafile; bir türlü güğümden dışarı çıkamıyormuşlar…
Güçlü bacakları Yorulana kadar giriştikleri denemelerin sonucunda bir gerçeği daha anlamışlar… Güğüm, zıplayıp çıkmalarına imkân vermeyecek kadar yüksekmiş…
Kurbağalardan birisi diğerine ümitsizlik içinde haykırmış:
Mahvolduk dostum!.. Buradan çıkmamız mümkün değil, Bu güğümün içinde ölüp gideceğiz…
Diğer kurbağa: O kadar kolay pes etme dostum, diye karşılık verdikten sonra arkadaşına nasihatte bulunmuş, Çıkmadık candan ümit kesilmez, Kim bilir, hiç ummadığımız bir anda imdadımıza yardımsever bir el yetişir belki de!
Karamsar kurbağa güğümün içinde çırpınırken dostunun nasihatlerine kinayeli şekilde cevap vermiş: Ah benim Polyanna kılıklı dostum!.. Neler sayıklıyorsun sen? Bari böylesi bir haldeyken hayal görmekten vazgeç bak ölüyoruz.?
Kurbağa arkadaşının ümidini kaybetmemesi için yine nasihatte bulunmuş: Dostum hayal filan görmüyorum. Nasıl bilmiyorum, ama buradan kurtulacakmışız gibi bir his var içimde. Ne olur Kendini koyuverme.!
Arkadaşının nasihatlerini duymaktan vazgeçen karamsar kurbağa’nın ümitsizliği her geçen dakika daha çok artmış ve ümitsizliği arttıkça, bacaklarındaki güç ve kuvvet de azaldıkça azalmış, Ve mücadeleyi bırakıp sütte yüzmekten vazgeçmiş Bir,iki dakika sonra sütün içinde kaybolup gitmiş…
Süt güğümünün içinde yüzmeye çalışan kurbağa ümidini hiç yitirmemiş.
Bir taraftan da sebebini bilmeden sütün içinde var gücüyle çırpınıyormuş... Karanlıkta, yapayalnız, çaresiz, ama hiç ümitsizliğe düşmeden, çırpınmış, çırpınmış, çırpınmış ve bu hal saatlerce devam etmiş... Bir ara çırpınırken ayaklarına bir şey çarpmış. Dönüp baktığında çırpındığı sütün üstü tereyağına dönüştüğünü görmüş. Gözleri sevinçle parlamış, çünkü bu onun kurtuluş vesilesi olabilirmiş!
Azalmaya yüz tutan gücü, ummadığı kadar artmış. Bu defa niçin yaptığını bilerek, bacaklarını yine çırpıp durmuş. Bir süre sonra sonra küpteki tereyağı o kadar büyümüş ki, onun üstüne zıpladığı gibi küpün dışına atmış kendini atıvermiş. Ve sonunda o direnişi sayesinde bu zorlu mücadeleyi kazanmış?
(alıntı bir hikayeden uyarlama)
Kader hiç ummadığımız anda bilmediğiniz bir yol çizebilir.
Çünkü kaderin üzerinde de bir kader var.
Kaderin Sahibi yılmayan pes etmeyen hak dostlarına o yolun bir adım sonunda inanılmaz bir mükâfat verecektir.
Biz yeter ki o yolda ne kadar kararlı olduğumuzu bilelim…
Çünkü bu dünya kaderin sınama tahtasıdır..